اقتصاد شهری در عصر جدید دولت کارفرما نیست، تسهیل گر است
به گزارش سیمان، رهبری دولت، موتور محرک راندمان و اشتغال پایدار شهری است. این رهبری با هدف گذاری بر اقتصاد دانش بنیان، آموزش مهارت محور و ایجاد بستر رشد، شهرها را به سوی رشد اقتصادی بلند مدت هدایت می کند.
یادداشت میهمان - سید محسن طباطبایی مزدآبادی، دبیرکل انجمن علمی اقتصاد شهری ایران؛ رهبری دولت ها در حوزه توسعه شهری نقش تعیین کننده ای در افزایش بهره وری و ایجاد اشتغال پایدار در شهرها دارد، برای اینکه در اقتصاد جهانی امروز دیگر نمی توان فقط با تزریق بودجه یا ایجاد مشاغل کوتاه مدت انتظار رشد پایدار داشت.
دولت هایی که رهبری مؤثر در عرصه اشتغال شهری داشته اند، نگرش خویش را از «افزایش تعداد شغل» بسمت «ایجاد اشتغال پایدار، مولد و با ارزش افزوده بالا» تغییر داده اند، و این برداشتِ جدید، پایه اصلی افزایش بهره وری و رشد اقتصادی شهری است.
طبق بررسی های انجام شده، اغلب شهرهای بزرگ جهان، حتی با روند کلیِ کندی بازار کار در سال ۲۰۲۴، همچنان عملکرد بهتری از متوسط ملی کشورها در رشد اشتغال نشان می دهند و برخی شهرهای جهانی مثل بنگلور، دهلی، و ملبورن در بازه ۲۰۲۴ - ۲۰۲۸ رشد اشتغال سالانه بیشتر از ۲ درصد را پیش بینی کرده اند، که نشانه تمرکز بر توسعه بخش های مولد است.
دولت در نقش رهبری، دیگر صرفا کارفرما نیست، بلکه تنظیم گر و ایجادکننده بستر رشد بخش خصوصی، استارتاپ ها و کسب وکارهای محلی است. وقتی قوانین شفاف، مالیات منطقی، حمایت هدفمند و زیرساخت های لازم آماده باشد، اشتغال بصورت طبیعی و پایدار ایجاد می شود و بدین سان شهرها کمتر به مشاغل وابسته به بودجه دولتی یا مشاغل غیر مولد گرفتار می شوند.
یکی از مهم ترین ابزارهای دولت ها در افزایش بهره وری نیروی کار و اشتغال پایدار، سرمایه گذاری در سرمایه انسانی است؛ یعنی آموزش مهارت محور، تطبیق نظام آموزشی با نیاز بازار کار و تقویت مهارت های عملی. دولت هایی که بصورت هدفمند در این عرصه سرمایه گزاری نموده اند، نرخ اشتغال بالا و کیفیت شغل بهتری را تجربه می کنند. بطور مثال، در اتحادیه اروپا میزان اشتغال فعالین ۲۰ تا ۶۴ ساله به بالاترین حد تاریخی یعنی حدود ۷۵ درصد رسیده است، که نشان دهنده قدرت توانمندسازی نیروی کار بوسیله سیاستهای مناسب آموزش و بازار کار است.
در سطح جهانی، خصوصیت های بازار کار در کشورهای مختلف هم نشان دهنده اهمیتِ چنین رهبری ای است. کشورهایی مانند نروژ، سوئد، ژاپن و استرالیا نرخ های بالای اشتغال و بهره وری نیروی کار را ثبت کرده اند که این تا حدود زیادی به آموزش قوی، سیستم های رفاه اجتماعی گسترده و تطبیق مهارت ها با نیاز بازار مربوط می شود، همه این ها حاصل سیاستگذاری هوشمند و مدیریتی طولانی مدت است.
رهبری دولت ها هم چنین باید به توزیع متوازن اشتغال در شهرها توجه کند. تمرکز بیش ازحد اشتغال در یک ناحیه سبب افزایش هزینه های زندگی، ترافیک و کاهش کیفیت زندگی می شود. در مقابل، ایجاد خوشه های اقتصادی در مناطق کمتر توسعه یافته، شهرک های کسب و کار و نواحی نوآوری می تواند موقعیت های شغلی جدید و پایدار فراهم آورد.
یکی دیگر از محورهای اساسی توسعه اشتغال پایدار، توجه به اقتصاد دیجیتال و تکنولوژی های جدید است. بخش های خدمات مبتنی بر تکنولوژی و اقتصاد دانش بنیان نقش زیادی در رشد اشتغال شهری دارند و در تعدادی مناطق، بخش دفاتر و خدمات بیشتر از ۳۰ درصد GDP شهری را ایجاد کرده و نیروی کار زیادی را جذب می کنند.
اشتغال پایدار بدون اعتماد اجتماعی و مشارکت شهروندان شکل نمی گیرد. دولت هایی که گفت و گوی حقیقی با مردم، کارآفرینان و نیروی کار دارند و سیاستها را با مشارکت ذی نفعان طراحی می کنند، اثرگذاری بیشتری در بهبود بازار کار داشته اند. این مشارکت احساس مالکیت و تعهد در نیروی کار بوجود می آورد و انگیزه آنان را برای بهره وری و رشد بالا می برد.
آمار جهانی نشان داده است که بهره وری نیروی کار در مناطق شهری بخش اعظمی از رشد اقتصادی را رقم می زند. گزارش OECD نشان داده است که در ۲۰ کشور عضو این سازمان، مناطق پایتخت اغلب بیشترین بهره وری را داشته و رشد اشتغال در آنها با رشد تولید هم راستا بوده است، هرچند اختلافات منطقه ای هم همچنان وجود دارد.
آینده شهرهایی که رهبری دولت آنها هوشمندانه باشد، شامل بهره وری بالاتر، توسعه متوازن و اشتغال پایدار می باشد. این شهرها به جای وابستگی به مشاغل کوتاه مدت یا غیر مولد، بسمت اقتصادهای متنوع و دانش محور حرکت می کنند، و بنابراین نیروی کار با کیفیت تر و زندگی شهری بهتر را تجربه می کند.
اگر رهبری دولت مبتنی بر شفافیت، مشارکت و سیاستگذاری طولانی مدت باشد، می تواند شهرها را به مراکز پایدار رشد اقتصادی و اجتماعی تبدیل کند و اشتغال پایدار را به یک حقیقت ملموس بدل سازد.
به طور خلاصه، وقتی قوانین شفاف، مالیات منطقی، حمایت هدفمند و زیرساخت های لازم آماده باشد، اشتغال به طور طبیعی و پایدار ایجاد می شود و بدین سان شهرها کمتر به مشاغل وابسته به بودجه دولتی یا مشاغل غیر مولد گرفتار می شوند. تمرکز بیش ازحد اشتغال در یک ناحیه سبب افزایش هزینه های زندگی، ترافیک و کاهش کیفیت زندگی می شود. گزارش OECD نشان داده است که در ۲۰ کشور عضو این سازمان، مناطق پایتخت اغلب بیشترین راندمان را داشته و رشد اشتغال در آنها با رشد تولید هم راستا بوده است، هرچند اختلافات منطقه ای هم همچنان وجود دارد.
منبع: سیمان
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب