پاویون ایران در اکسپو الکن است
به گزارش سیمان یک معمار که از پاویون ایران در اکسپو ۲۰۲۰ دبی بازدید کرده است، درباره آن بیان می کند: در اکسپو انعطاف پذیری و برقراری ارتباط کشورها با یکدیگر اصل مهمی است. اگر انعطاف پذیری لازم را نداشته باشید و با کشورهای دیگر نتوانید دیالوگ برقرار کنید، وضعیت پاویون شما چیزی شبیه به پاویون این دوره از ایران خواهد بود. درواقع پاویون ایران به لحاظ مدیریت و برقراری ارتباط با دیگر کشورها مصداق بارزی از وضعیت کنونی کشور است.
اکسپو یک فرصت است، نباید فرصت سوزی کرد
مهسا مجیدی ـ معمار ـ که از پاویون ایران در اکسپو دبی بازدید کرده است، مهم ترین مشکل پاویون ایران را فقدان مدیریت و برنامه ریزی عمومی می داند و تاکید می کند که «این مساله، هم به معماری برمی گردد و هم یک مساله مدیریت جامع است.»
او ادامه می دهد: تمام پاویون ها یک راه ورودی داشتند که افرادی در راه آنها برای خوش آمدگویی و راهنمایی مسیر، قرارداده شده بودند که این امر امکان بازدید از کلیه فضاهای پاویون را فراهم می کرد. در پایان هم بازدیدکنندگان را به خوبی بدرقه کرده و با بیان جمله «امیدواریم از کشور ما ملاقات کنید» آنها را به بیرون از پاویون راهنمایی می کردند. همینطور هر کشور در پاویون خود با وجود نیروی کار فراوان در دبی، از نیروهای جوان خود بهره برده است که بازدیدکنندگان تصویری از جوانان آن کشور داشته باشند. این مسائل باعث به وجود آمدن موقعیتی می شود که بازدیدکنندگان با دیدن هر پاویون جذب آن شده و متوجه شوند در صورت سفر به آن کشور با چه چیزی طرف خواهند شد.
این معمار تصریح می کند: متأسفانه در پاویون ایران کسی نیست که به بازدیدکنندگان خوش آمد بگوید و آنها را برای بازدید از پاویون راهنمایی کرده و مطمئن شود از همه بخش ها دیدن کرده اند که البته معماری پاویون هم جوابگوی این مساله نیست.
این معمار با اشاره به اینکه ایده معماری پاویون ایران همچون یک معماری درونگرای ایرانی است، توضیح می دهد: در پاویون ایران مکعب های پراکنده ای وجود دارد که مانع چرخه حرکتی بازدید از پاویون می شود. درواقع پاویون ایران بگونه ای طراحی شده که لازم نیست بازدیدکنندگان از همه بخش های آن دیدن کنند تا بیرون بروند، بلکه می توانند تنها از یک بخش دیدن کرده و از پاویون بیرون بروند. در مرکز پاویون ایران، یک کوچه باغ و مسیری قرار دارد که بازدیدکنندگان ناخودآگاه از یک مکعب به مکعب دیگری می روند و اگر راهنمایی نباشد که این توالی را برای آنها به وجود بیاورد، بطور قطع بخش هایی از پاویون را از دست می دهند.
مقایسه پاویون اکسپو دبی با سالهای قبل
مجیدی در مقایسه پاویون اکسپوی ۲۰۲۰ دبی نسبت به دوره های قبل بیان می کند: پاویون ایران در این دوره به لحاظ معماری، بسیار غرفه بهتری بود و به ظاهر یا تصویری که از ایران عرضه می دهد، ایرادی وارد نیست. همینطور از نظر مفهومی پاویون بسیار قوی بود. ولی این پاویون به لحاظ اقلیمی ساختار درستی نداشت؛ چونکه بخش های مختلف پاویون ایران که به شکل مکعب های پراکنده طراحی شده اند، هر دو تا از آنها مقابل یک دیگر قرار گرفته و چشمی هوشمند به صورت اتوماتیک باز می شوند. طبیعتا به علت کوچک بودن فضا و مکعب ها، درِ هر دو فضا که مقابل هم قرار دارند، همواره باز است و شرایط سختی را برای کارکنان آنها به لحاظ گرمایشی و سرمایشی بوجود می آورد.
او ادامه می دهد: گویا طراح تا لحظه آخر نمی دانسته در هر کدام از این مکعب ها چه چیزی نمایش داده خواهد شد، درنتیجه این امر باعث تناسب نداشتن فضای داخلی با محتوایی که در آن نمایش داده می شود، شده است. البته این امر به برنامه ریزی نامناسب می تواند برگردد و مشکل معمار نباشد؛ مثلاً یکی از بخش ها در ارتباط با غرفه فرش بود که می توانست سقف بسیار بلندتر و نمایش بهتری داشته باشد، گرچه که سقف آن شاید تنها دو متر و ۲۰ سانت بود، حال این که چه زمانی این تصمیم گرفته شده و آیا معمار در جریان بوده است یا نه را نمی دانم.
تفاوت پاویون سال جاری با دوره های قبلی احساس می شد
او با اشاره به اینکه در این دوره از اکسپو تفاوت طراحی پاویون ایران بوسیله ی یک گروه معماری حرفه ای نسبت به دوره های قبل احساس می شد، ادامه می دهد: این امر نشان دهنده میزان اهمیت و تأثیرگذاری انتخاب یک طراح حرفه ای است. ولی مهم تر از همه در طراحی و مدیریت یک پاویون، حضور یک قدرت واحد است؛ درواقع عوض این که نهادهای مختلف در مثلاً طراحی داخلی پاویون دخالت داشته باشند، باید یک فرد و یا مجموعه ای واحد که می تواند کیوریتور یا معمار باشد، برای این کار در نظر گرفته شود که از آداب و رسوم ورود به پاویون تا خروج از آن گرفته تا لباس پرسنل، گرافیک فضا و غذایی که سرو می شود را بسته به یک مفهوم و محتوای واحد طراحی کند که بعدا شاهد پیاده سازی چیزی خارج از آنچه برنامه ریزی شده، نباشیم.
طراحی مدرن پاویون و عروسک های محلی
این معمار بیان می کند که طراحی پاویون در اکسپو به یک دست خط واحد نیاز دارد. فرض کنید که در فضای معماری مدرن پاویون ایران، دو عروسک خانم و آقای شمالی به نمایش درمی آمد که نماد فولکلور ایران بود و در کنار آنها یک گروه موسیقی ترکمن به اجرا می نشستند.
او ادامه می دهد: بازدیدکنندگان ایرانی از حضور این دو عروسک خجالت می کشیدند؛ گرچه که اگر به درستی انتخاب شده بودند و با معماری مدرن پاویون ایران همخوانی داشتند، می توانستند جالب واقع شوند. طراحی و مدیریت پاویون ایران در اکسپو باید به فردی دنیادیده سپرده شود که چندین دوره از نمونه های موفق این رویداد بازدید کرده است.
این معمار ضمن اشاره به همخوانی تم اکسپو و محتوایی که برخی کشورها عرضه کرده بودند، می گوید: بعنوان مثال کشور امارات، با عنایت به تم اکسپو که آینده و تکنولوژی بود، گروههای پرفورمنسی داشت که شبیه به آدم های فضایی بودند و نمایشی را اجرا می کردند. همینطور در آنجا یک گروه موسیقی متشکل از تعدادی نوازنده مرد سازهای بادی و کوبه ای که بالاتنه شان برهنه و شبیه به نوازنده های جنوب ایران بودند، اجرا می کردند و بسیار هم مورد استقبال قرار می گرفتند. ولی در طرف مقابل پاویون ایران در اوج گرمای دبی از تعدادی نوازنده ترکمن دعوت کرده بود که مجبور بودند در آن گرما با لباس ترکمنی به اجرا بنشینند که البته استقبال چندانی هم از آنها نمی شد. ولی اگر از این نوازندگان در پاییز که هوا خنک تر است دعوت می شد، حتما مورد استقبال قرار می گرفتند.
درآمدزایی های که پاویون ایران می توانست داشته باشد
این معمار درباره درآمدزایی های پاویون های دیگر توضیح می دهد: در اکسپو بعضی از کشورها هزینه های هنگفتی را متحمل شده بودند که البته در مقابل، درآمدهای عجیب و غریب هم داشتند. جالب اینجا است که بخشی از این درآمدزایی های بالا به فروش مواد غذایی و کالاهای تجاری مربوط می شد. ولی حتی این بخش هم در پاویون ایران فرصت سوزی شده است؛ به دلیل این که فضایی به سرو غذا اختصاص شده بود ولی آنچه که از پیش برنامه ریزی شده بود اتفاق نیفتاد.
اکسپو برای معماران فرصت است
این معمار می گوید: در اکسپو دبی پاویون هایی مانند پاویون کره جنوبی یا امارات بنا شده بود که با دیدن آنها این سوال پیش می آمد که آیا امکان جمع کردن آنها وجود دارد؟ همینطور پاویون هایی وجود داشت که به لحاظ معماری و مدیایی که عرضه می دادند بسیار پرهزینه بودند؛ مانند پاویون بلژیک که یک شهر هوشمند بود. با این وجود پاویون هایی چون پاویون پرو به چشم می خوردند که هزینه های هنگفتی نکرده بودند ولی توانسته بودند تصویر درستی از کشور خود عرضه کنند. این امر نشان داده است که در چنین فضایی کلیه موارد از گرافیک گرفته تا تکنولوژی و محتوایی که عرضه می شود، باید به کمک معماری بیایند.
او بیان می کند که اکسپو برای معماران فضایی است که می توانند آنچه را که دوست دارند، عرضه دهند؛ چونکه محدودیتی ندارند و همه چیز در جهت نمایش است. درواقع اکسپو به این جهت که هر معمار با فرهنگ کشور و فحوای کلام خود با تم آن ارتباط برقرار می کند، یک موقعیت استثنایی است.
این معمار تصریح می کند: ولی پاویون ایران بسیار به وضعیت کنونی کشور شباهت داشت، به سبب این که در بخشی از آن می توانستی یک چیز فوق العاده پیدا کنی و در قسمتی دیگر یک محتوای غیرمفید را ببینی. گرچه که مثلاً پاویون فرانسه در مجاورت پاویون ما، هم لباس های تجاری خویش را بعنوان دستاورد نمایش می داد و هم صنعت هواپیمایی خویش را و کروسان ـ قهوه اش را هم می فروخت.
او ادامه می دهد: باید بپذیریم که ما هم مجموعه ای محتواهای مختلف هستیم و تنها باید بدانیم چگونه این موارد را به درستی در کنار هم نمایش دهیم و از راه هنر و فرهنگمان با دنیا دیالوگ برقرار نماییم.
اکسپو به مثابه یک دانشگاه معماری
مجیدی همینطور درباره ارتباط اکسپو و معماری بیان می کند: هر کشوری برای هر دوره از اکسپو با عنایت به تمی که تعیین می شود، تلاش می کند کشور خویش را به بهترین نحو ممکن به نمایش بگذارد. اکسپو در هر دوره چون یک دانشگاه معماری یا یک دوره فشرده معماری است؛ چونکه در آن برخوردهای مختلف می آموزید.
او ادامه می دهد: بعنوان نمونه در این دوره پاسپورت های سمبولیکی طراحی نموده بودند که با بازدید از هر پاویون، روی آن یک مهر ورود می زدند؛ گویی که به آن کشور سفر کرده باشی. برای معماران هم مساله به همین گونه است، آنها با بازدید از اکسپو متوجه می شوند که مثلاً تمرکز کشور اسکاندیناوی یا کانادا روی چه نکته ای از معماری است و به چه سمتی پیش می روند؟
منبع: 30man.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب