تحریم های تجاری
سیاست پرهزینه ای كه جواب معكوس می دهد
به گزارش سیمان تحریم ها برای وادار كردن تغییر در رفتار دیپلماتیك به ندرت مؤثر واقع می شوند و تنها انگیزه قابل توجهی را برای دور زدن محدودیت ها از راه تغییر شیوه های تجارت، ایجاد ظرفیت بومی یا تغییر فناوری ایجاد می كنند.
به گزارش سیمان به نقل از ایسنا، آمریكا ماه میلادی جاری به دنبال تشدید اختلافات تجاری با چین، محدودیت هایی را برای خرید تجهیزات مخابراتی از شركت هواوی یا فروش فناوری پیشرفته به این شركت اعلام نمود.
مفسران احتمال می دهند چین با محدود كردن صادرات عناصر خاكی و سایر فلزات مهم به آمریكا، این اقدام واشنگتن را تلافی كند. رئیس جمهور چین در ایام اخیر از یك كارخانه فرآوری عناصر خاكی دیدار و این گمانه زنی را تقویت كرد.
هیچ استراتژی امكان دارد در بلندمدت مؤثر واقع نشود با این وجود امكان دارد برای هر دو كشور و شركت های آنها اختلالات كوتاه مدتی تا زمان تغییر دادن زنجیره تأمین به وجود بیاورد.
تجربه نشان داده كه زنجیره تأمین و فناوری به شكل تعجب آوری منعطف هستند و در واقع انعطاف پذیرتر از حدی هستند كه ناظران تصور می كنند و محدودیت های تأمین در چارچوب فشار دیپلماتیك به ندرت مؤثر واقع می شوند.
تحریم های ناموفق
تحریم های معاصر روی صادرات یا واردات به ندرت موفق بوده اند رفتار استراتژیك مورد نظر را تغییر دهند چونكه زنجیره تأمین ثابت كرده است كه می تواند به شكل دور از انتظاری وفق پیدا كند.
به عنوان نمونه آلمان در زمان جنگ و آفریقای جنوبی آپارتاید با تولید سوخت های مایع مصنوعی با استفاده از زغال سنگ داخلی، به تهدید مختل شدن عرضه نفت پاسخ دادند. یا تحریم ها روی صادرات نفت عراق در دهه ۱۹۹۰ موفقیتی در مهار تهدیدات صدام حسین نداشت و نهایتاً آمریكا در سال ۲۰۰۳ به این كشور حمله كرد.
همچنین تحریم های چند جانبه ضد صادرات نفت ایران در فاصله سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ و تحریم های تجاری آمریكا ضد ایران از سال ۱۹۷۹ در رسیدن به اهداف مورد نظر شكست خوردند.
تحریم های آمریكا و اتحادیه اروپا ضد روسیه نتوانست مسكو را وادار كند از شبه جزیره كریمه كه از خاك اوكراین جدا و به خاك خود ضمیمه كرد بیرون برود.
تحریم های چندجانبه ضد كره شمالی هم نتوانسته است این كشور را از پیگیری ساخت تسلیحات هسته ای و فناوری موشك قاره پیما بازدارد.
انعطاف پذیری زنجیره تأمین
تحریم هایی كه آمریكا و چین ضد یكدیگر به كار برده اند بعید است موفقیتی در تغییر رفتار دو طرف داشته باشد و هر دو كشور احتمالاً برای دور زدن یكدیگر به نوآوری دست خواهند زد.
آمریكا برای تأمین مواد معدنی استراتژیك از منابع جایگزین مانند كشورهای دوستی مانند استرالیا و منابع داخلی همچون معدن متروكه مونتین پاس و تأسیسات فرآوری در كالیفرنیا استفاده خواهد نمود.
تولیدكنندگان و فروشندگان آمریكایی احتمالاً زنجیره تأمین خویش را از چین خارج كرده و به كشورهای دیگر آسیای جنوب شرقی یا مكزیك منتقل می كنند.
چین هم احتمالاً با ساخت تجهیزات تراشه سازی و سیستم های عامل كامپیوتری داخلی، زنجیره تأمین سیستم های مخابراتی و یارانه ای خویش را بومی خواهد نمود. همینطور با خرید سویا از آمریكای لاتین و تأمین منابع جدید برای خرید نفت و گاز طبیعی از كشورهایی مانند قطر و روسیه، از وابستگی به مواد خام آمریكایی فاصله می گیرد.
در این فاصله چین می تواند با ایجاد سیستم های مالی و پرداخت جدید، دلار آمریكا را دور زده و از صدمه پذیری های استراتژیك مانند احتیاج به دسترسی به سیستم سوئیفت اجتناب كند.
برخی از ناظران مدعی هستند كه تغییر دادن زنجیره تأمین اگر غیر ممكن نباشد بسیار دشوار است اما آنها احتمالاً این دشواری را بیش از اندازه ارزیابی كرده اند.
با توجه به انگیزه های مالی و استراتژیك، زنجیره تأمین آمریكا از چین فاصله خواهد گرفت و چین هم صنعت كامپیوتر بومی خویش را توسعه خواهد داد و منابع دیگری برای خرید محصولات كشاورزی و مواد خام پیدا می كند.
تغییر زنجیره تأمین اختلالات شدیدی برای هر دو كشور بوجود می آورد و سبب از بین رفتن ثروت قابل توجهی می شود چونكه سرمایه گذاری های قبلی سرگردان و رها می شوند.
بر اساس گزارش رویترز، هزینه های اقتصادی بسیار بالا خواهد بود و تحولات مذكور بازندگان و برندگانی خواهد داشت اما زنجیره تأمین خویش را وفق می دهد. تاریخ نشان داده كه نه آمریكا و نه چین نمی توانند از راه تحریم، رفتار استراتژیك یكدیگر را تغییر دهند.
منبع: سیمان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب